【一年生】续写 EP 11(8)

 เธอทำให*ฉันรู*และเข*าใจคำว่าสองเรา
 是你让我明白“我们”的意义
 ไม่ว่าจะร*อนหรือว่าจะหนาวก็ไม่กลัว
 无论酷暑还是严寒 我都无所畏惧
 มีเธอที่รักข*างในจ*ตใจ
 因为心里有了你 亲爱的
 ให*ฉันก*าวเด*นต่อไป ต่อจากนี*
 让我有理由继续前行
 เธอและฉัน จับมือเคียงกันนับจากนี*
 你和我 从今天起十指紧扣
 ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั*นเคยมี
 一起走过那些曾经体会过的孤独
 เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี*
 就在这里拥有着美好的你 亲爱的
 มากกว่านั*น ย*่งมีกันและกันมากแค่ไหน
 又岂止于此 无论相伴多久
 มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั*นเข*าใจ

 只有“爱”这一词 我们彼此都明白
 รักเพียงเธอและตลอดไป
 我永远只爱你一人
 แค่เธอกับฉัน
 只有你和我” **
Arthit拨弄着琴弦轻缓地吟唱，每一字每一句都好像诉说着他们说不完也道不尽的过往，又好似在展望着他们还未开始也未安排的未来。
当美妙的旋律接近尾声，Arthit放下吉他拿起了架子上的麦克风，拥挤的人群自动为他让开了一条通向圆满爱情的路。
那一年，拉玛八世大桥边，他轻扯他的领带，他们唇齿相依，自此他们正式开始了他们终其一生的牵绊；
那一年，一年生感恩会，他揽过他的右臂，他们双肩相抵，那紧紧贴在一起的心宣示着他们对彼此强烈的归属感；
那一年，海洋电器实习生送别派对，他牵起他的手，他们十指相扣，从那以后，他们携手并进，再无惧流言。
这一刻，他拿着话筒清唱着再一次向他走来：
“จะมีเพียงสองเราต่อจากนี*
从此就只有我们两个人
แค่เธอกับฉัน